Herman Brusselmans en TV1 omroepster Evy Gruyaert hebben ‘iets’ met elkaar.
Virtueel dan toch. Zo voerde Brusselmans haar eerder al op in zijn
colums en onlangs bewierookte hij haar in het televisieprogramma Zomer 2007 om
haar schoonheid, intelligentie en pijpkunst.
Zijn lofzang deed, op zijn zachtst uitgedrukt, een paar wenkbrauwen fronsen.
“Denk nu niet dat ik zulke uitspraken van tevoren bedenk. Ik flap het er zomaar uit.
En als Ben Crabbé vraagt hoe ik weet dat ze goed kan pijpen, dan geeft hij mij een voorzet
die ik alleen moet binnenkoppen, met het bekende antwoord tot gevolg: dat de
helft van de VRT dat weet. Natuurlijk is dat jongensachtig onnozel en vraag ik me
achteraf af of ik dat nu echt moest zeggen.”
Evy Gruyaert liet de uitspraken van Brusselmans niet aan haar hart komen en
wees Herman prompt aan als haar favoriete onenightstand.
Mediaverkeer heen en weer, maar tot een ontmoeting was het nog niet gekomen.
Tot bij de presentatie van Brusselmans’ nieuwste boek. Een presentatie
die de nieuwsgierige Evy Gruyaert graag voor haar rekening nam. “Misschien zijn de uitspraken
van Herman een vorm van gilles de la tourette. Daar kan ik ook wel eens last
van hebben”, zegt Gruyaert lachend.
Evy Gruyaert, je kunt blijkbaar goed om met de uitspraken van Brusselmans
over jouw persoon. Nochtans kun je ze weinig genuanceerd noemen.
Evy Gruyaert: “Door mensen die mij alleen kennen als Evy vanop het scherm word ik
vaak gezien als een lief wit konijn. Dat beeld klopt niet. Uit dat konijn kan best
gortige praat komen (lacht). Ik kan dus genieten van de gore praat in Hermans
boeken. De manier waarop hij over kak en pis schrijft, blijft werken. Bij het lezen van
zijn laatste boek heb ik vaak moeten glimlachen.
Ik ervaar zijn uitspraken over mij ook zeker niet als kwetsend of schokkend.
Als je daarmee al niet kunt lachen...”
Brusselmans: “Ik vind het leuk om een bestaande persoon op te voeren als een personage.
Het is een literaire truc die ik al heel mijn leven gebruik. Vroeger deed ik
niets anders. Jaren en een proces later ben ik daarin voorzichtiger geworden en schrijf
ik enkel over personen van wie ik bijna zeker ben dat ze ermee kunnen lachen.
Het blijft een gok, maar bij Evy Gruyaert had ik vrij snel het idee dat ze wat kon verdragen. Je voelt
dat aan iemand, ook al ken je ze alleen maar vanop televisie. Over Saartje Vandendriessche, vraag me niet waarom, of over Kim Clijsters zou ik dergelijke uitspraken niet durven te doen.
