Schrijver Herman Brusselmans in gesprek met VRT omroepster Evy Gruyaert.
Een vrouw zijn is niet alles en
volgens Herman hebben ze dan
ook nog eens geen kaas gegeten
van humor.
Herman Brusselmans: “Er zijn natuurlijk vrouwen
met humor, alleen komen ze er weinig
mee naar buiten. De meeste vrouwen
hebben een zeer groot receptief gevoel
voor humor. Het produceren laten ze aan
mannen over. Een vrouw die grappig is, is
zoals een vrouw die zat is: mannen hebben
snel de neiging om hen tot kalmte
aan te sporen. Ze willen liever zelf grappig
en zat zijn.”
Evy Gruyaert: “Ik hou me in. Ik heb niet de
indruk dat mensen het zouden aanvaarden
als ik er plots van alles zou uitflappen.
Ik hou mijn gedachten liever
voor mezelf. Het zou ook niet passen bij
mijn job. Uiteindelijk geldt dat voor iedereen:
een bankier die over jouw lening
gaat, zal zich ook inhouden.”
Brusselmans: “Iedereen speelt een rol. Je
mag van geluk spreken als je in je leven
een aantal mensen vindt bij wie dat niet
hoeft. Ik heb dat bij Tania. Het klinkt wollig,
maar ze is mijn soulmate. Ik moet me
niet inhouden bij haar. Dat is bij veel koppels
anders. Zelfs na zestien jaar voeren ze
toneel op voor elkaar en dan zijn ze verwonderd
als het misloopt.”
Evy Gruyaert: “Het is een verademing om
mensen rond je te hebben bij wie je jezelf
kunt zijn zonder je te moeten bewijzen,
zonder dat je er goed moet uitzien of de
ene grap na de andere moet maken. Al
drie jaar heb ik zo twee vriendinnen, terwijl
ik daarvoor vooral mannelijke kameraden
had. Ik voel me dikwijls beter op
mijn gemak bij mannen. Het feit dat ik
ben opgegroeid tussen de boerkes en de
koeien, in bomen hing en speelde met
auto’s in plaats van barbies, zal daar voor
veel tussen zitten. Vrouwen zijn vaak op
hun hoede, hebben honderden voelsprieten
en interpreteren elk detail. Ze gunnen
elkaar dikwijls zo weinig. Ze vinden een
vrouw met lang bruin haar, lange benen
en een slank figuur een bedreiging. Die
godverdomse teef denken ze dan, en ze
laten je dat op een subtiele maar harde
manier voelen. Gelukkig bestaan er ook
anderen en kun je min of meer kiezen wie
je in jouw privéleven toelaat.”
Evy Gruyaert: “Ik laat niet zoveel mensen
toe. Ik ben ook behoorlijk preuts. Al dat
gekus met vreemden bijvoorbeeld vind ik
maar niets. Ik hoef mijn naakte lichaam niet met
Jan en alleman te delen. (Evy knikt bevestigend)
Ik ben wel voor sociale beleefdheid.
Het is niet omdat ik tien keer schrijf hoe
geweldig ik Evy vind dat ik haar als een
vriendin moet begroeten. Je blijft tenslotte
vreemden voor elkaar. De literatuur
staat op dat moment compleet los van de
werkelijkheid.”
Die preutsheid vind je inderdaad
niet terug in jouw boeken.
Op de vraag wie Evy Gruyaert is, schrijf je
in jouw nieuwste boek: ‘Het is een
meisje met haar op haar pruim.’
Evy Gruyaert: “(lachend) Hij moest eens
weten.”
Herman Brusselmans: “Eigenlijk is dat hetzelfde
als zeggen: het is een meisje met een neus
en twee oren. Ofwel zeggen: je hebt er
geen zaken mee.”
